#22 Imagin - Zayn (cz.1)

- Dan, błagam. Ja nie chcę! – prosiłam swojego kuzyna.

- Młoda, nie przesadzaj, to tylko jeden występ.

Gitarzysta najsławniejszego zespołu na świecie to mój kuzyn, najlepszy przyjaciel i przy okazji największy idiota na świecie. Od kilku dni próbuje namówić mnie, żebym zaśpiewała na konkursie muzycznym w Londynie. Jutro są castingi, by przejść do etapu dla widzów, ale ja nie mam ochoty tam iść.

- Masz głos, musisz to w jakiś sposób to wykorzystać, [t.i] proszę. Tylko ten jeden raz.

- Ale jak się upokorzę to cię chyba zabiję – powiedziałam złowrogo na niego patrząc.

Chłopak klasnął w ręce i mnie przytulił. Gdy byliśmy mali wraz z moją mamą i tatą Dana urządzaliśmy wieczorki muzyczne w domu. Mieszkamy na przedmieściach Londynu, chociaż mój tata pochodzi z Polski. Bardzo się ucieszyłam, kiedy dowiedziałam się, że mój kuzyn dostał tak ogromną szansę występować na scenie. Nie miałam jednak przyjemności jeszcze poznać jego całego zespołu. Często wyjeżdżali co utrudniało mi też kontakty z Danem, ale od zawsze świetnie się dogadywaliśmy i znajdywaliśmy dla siebie czas.

***

- Denerwuję się – oznajmiłam chłopaka, który wciąż trzymał mnie za drżącą dłoń.

- Spokojnie, jeszcze chwila.

- Obiecujesz, że nikt się nie dowie, jeżeli nie przejdę? – zapytałam z nadzieją.

- Obiecuję.

Jeszcze raz poprawiłam swoją spódniczkę  i weszłam do środka. Zobaczyłam niewielkie pomieszczenie, w którym znajdowało się  jury zasiadające za wielkim stołem  i wielkie pianino. Ich twarze były uśmiechnięte, a przed nimi leżały stosy kartek.

- [t.i] [t.n] , tak?

- Tak – odpowiedziałam wymuszając uśmiech.

- Co nam pani dziś przedstawi? – zapytała starsza pani w dużych okularach.

- Zaśpiewam piosenkę „Another Love” Tom Odell.

- Podkład czy własny akompaniament?

- Sama zagram na pianinie.

Pokiwała na głową na znak zrozumienia i zaprosiła do pianina. Usiadłam na czarnym stołku, wzięłam głęboki wdech i przyłożyłam palce do klawiszy. Uśmiechnęłam się sama do siebie i zagrałam pierwsze nuty. Zamknęłam oczy i popłynęłam. Byłam w swoim żywiole. Muzyka to moje życie. Kolejne słowa, a ja czułam jak emocje poruszają moimi palcami. Skończyłam. Delikatnie otworzyłam powieki i stanęłam na poprzednim miejscu.

- Dziękujemy bardzo, jutro zostaną ogłoszone wyniki. Proszę się jednak nie martwić – zapewnił jeden z jurorów.

Podziękowałam i wyszłam z pomieszczenia.

- I jak? No mów – usłyszałam głos Dana.

- Chyba nie tak źle.

- Nie tak źle, to znaczy? Pomyliłaś tekst, zjechałaś z tonacją, wszystko ok? No mów.

- Ej spokojnie, przeżywasz jak mrówka okres. Jutro są wyniki, ale było ok.

- Przynajmniej tyle, sierotko – oznajmił z uśmiechem.

- Ejj…

Dałam mu kuksańca w bok i jak zwykle zaczęliśmy swoje wygłupy. 

***

- Ja tam nie idę, jak chcesz to sam idź – marudziłam, kiedy poinformowano mnie, że po wyniki muszę ponownie udać się do studia.

- Mała, jak ty mnie wkurzasz – powiedział Dan.

- Dobra, ale ostatni raz tam idę.

Poszłam do łazienki się przebrać, przeczesałam włosy i byłam gotowa do wyjścia.

- To ruszysz tą swoją wielmożną dupę i mnie podwieziesz?  - zapytałam.

- Już idę, marudo.

Jeszcze chwilę się posprzeczaliśmy, co jak zwykle zakończyło się nieopanowanym wybuchem śmiechu i wsiedliśmy do samochodu.

- Nie przejdę, czuję to – powiedziałam, kiedy byliśmy już w drodze.

- Mówiłem ci już, że masz za małą wiarę w siebie?

- Nie – oznajmiłam z lekkim uśmiechem.

- Więc właśnie ci to mówię.

Dojechaliśmy na miejsce i zobaczyliśmy przed wejściem masę ludzi.

- Co oni tutaj kasę rozdają? - usłyszałam Dana, na co lekko się zaśmiałam.

- Może my też coś dostaniemy, chodź.

Złapałam kuzyna za rękę i po chwili staliśmy w długiej kolejce. Jak okazało się wszyscy chcieliśmy dowiedzieć się, czy dostaliśmy się do konkursu live. Czas się dłużył, a my rozmawialiśmy i śmieliśmy z byle powodu. Z pomieszczenia, gdzie ogłaszano wyniki wyszedł nagle wysoki mulat. Wyglądał genialnie. Dżinsowa kurtka, biała koszulka.

- Zayn! – usłyszałam krzyk Dana.

- Serio? Wprost do ucha? – zapytałam łapiąc się za nie.

Mulat uśmiechnął się i podszedł w naszą stronę.

- Co ty tu robisz?

- Kazali mi przyjechać, podpisać jakieś papiery. Może nas przedstawisz? – zapytał przystojniak zerkając na mnie.

- [t.i] moja kuzynka, a to jest Zayn, kumpel z zespołu.

- Cześć – powiedzieliśmy niemal równocześnie i podaliśmy sobie dłonie.

- A wy co tu robicie? – zapytał Zayn.

Dan spojrzał na mnie pytająco, a ja tylko spuściłam głowę do dołu.

- Przyjechaliśmy po wyniki z konkursu – oznajmiłam.

- Konkursu? Dan, talent wokalny w sobie odkryłeś? – zażartował.

- Nie, w [t.i]. Kiedyś jej posłuchasz to zobaczysz.

- Mam nadzieję – powiedział uroczo.

Jeszcze chwilę porozmawialiśmy, a nasz nowy przyjaciel musiał już iść. Nadeszła moja kolej.  Delikatnie złapałam klamkę i pociągnąłem drzwi. Za biurkiem siedziały dwie kobiety, które uśmiechnęły się na mój widok.

- Imię i nazwisko, poproszę – powiedziała jedna z nich.

- [t.i][t.n].

- Proszę chwileczkę poczekać.

Wzięła telefon do ręki, wykręciła numer i po chwili zaczęła z kimś rozmowę. Po niecałych 5 minutach do pokoju wszedł mężczyzna w średnim wieku. Podał mi rękę, podając swoje nazwisko, które za wiele mi nie mówiło  i poprosił, bym weszła z nim do gabinetu obok.

___________________________________________________________________________________

Zdaję sobie sprawę, że nie za wiele tutaj Zayna i jest krótki, ale mam nadzieję, że będziecie chcieli kolejną część. Od komentarzy zależą dalsze losy tej historii. Dziękuję Wam za wszystko <3