#25 Imagin - Zayn (rozdział 5)

*Zayn*

Nie tak to miało wyglądać. Kurwa.

- Kochanie... - zacząłem - zanim wyjechałaś dostawałem mnóstwo anonimowych listów. Z początku obracałem je w żart, ale później zaczęli grozić, że jeżeli nie zrezygnuję z firmy zrobią coś osobie na której cholernie mi zależy. Nie zgłosiłem tego nigdzie, bo wygrzebali by wszystkie stare brudy i  w końcu sam bym to wszystko rozjebał. Myślałem, że chcą kasy, jednak oni chcieli ciebie. Kiedy byłaś w trasie dostawałem twoje zdjęcia. Śledzili cię. Nie wiedziałem co robić. W ostatnim liście dali mi dwa tygodnie na wystawienie firmy na aukcję, a całą kasę miałem przeznaczyć na jakiś ośrodek charytatywny. Domyślałem się, że to konkurencja, ale bałem się. Cholernie się o ciebie bałem. Dzwonili i grozili mi i tobie. Zrobiłem to kochanie. Dla nas. Gdybym wiedział kim był ten kutas...

*Emily*

Nie wiedziałam co powiedzieć. Wpatrywałam się w niego i nie potrafiłam odgadnąć co teraz czuje.

- Czyli to przeze mnie? - zapytałam cicho.

Zayn nagle oprzytomniał i skierował wzrok na mnie. W moich oczach pojawiły się łzy. Spieprzyłam. Gdyby nie ja, on nadal byłby szefem w firmie, gdzie zajmują się grafiką. Spełniał by swoje marzenia. 

- Nawet tak nie mów - powiedział i momentalnie mnie przytulił.

Wtuliłam się w niego jak najmocniej i zatopiłam nos w zagłębieniu jego szyi.

- Dlaczego oni to zrobili? - odezwałam się po chwili.

- Nie wiem, skarbie. Naprawdę nie wiem.

Kołysaliśmy się delikatnie, a łzy nadal płynęły po moim policzku.

- Znalazłeś nową pracę? 

- Greg ma coś na oku dla mnie - skwitował.

Wyswobodziłam się z uścisku i stając na paluszkach musnęłam jego usta.

- Ja mam pieniądze, Zayn. Dopóki nie znajdziesz czegoś odpowiedniego to ci pomogę.

- Dam sobie radę.

Przeniosłam wzrok na jego klatkę piersiową i zaczęłam bawić się jego wisiorkiem.

- Nie chcę, żebyś pracował w jakimś niebezpiecznym miejscu.

- Zobaczę co to za robota od Grega. Mówił coś o jakimś sprzęcie muzycznym. 

- Przepraszam, Zayn.

- Kotuś. Za co, znowu? - zapytał i pocałował mnie w czoło.

- Czuję się za to odpowiedzialna.

- To przestań. To nie twoja wina.

Złapał mój podbródek i podniósł tak, by móc mnie pocałować.

- Kocham cię, malutka - usłyszałam.

- Ja ciebie też, Zayn. Baaaardzo mocno - przeciągnęłam ostatnie słowa mówiąc jak dziecko i jeszcze raz wtuliłam się w jego tors.

*Zayn*

Poczułem pocałunki na ramieniu i powoli otworzyłem powieki. 

- Co ty robisz? Nie śpisz już? - zapytałem, kiedy zobaczyłem Emi muskającą ustami moją skórę.

- No właśnie nie i mi się troszeczkę nudzi. Nie chciałam cię obudzić, ale ile można spać...

Przekręciłem się na bok i ucałowałem czubek jej nosa.

- Śpij - oznajmiłem zaspanym głosem i uśmiechnąłem się na widok jej roztrzepanych włosów.

Przymrużyła oczy, jakby właśnie planowała chytry plan. Zmusiła mnie do ponownego położenia się na plecy, a sama usiadła okrakiem na moim podbrzuszu.

- Co robisz? - zapytałem.

- Patrzę na swojego przystojniaka.

- Doszłaś do jakiś wniosków?

- Tak.

- A powiesz mi jakich.

- Powiem - droczyła się ze mną, a na mojej twarzy od razu pojawił się uśmiech.

- A możesz teraz?

- Mogę.

- No to powiedz.

- Nie zmuszaj mnie - oznajmiła i pochyliła się nade mną składając pocałunek na moich wargach i ponownie wróciła do swojej pozycji.

 - Do niczego cię nie zmuszam.

- Ale i tak ci powiem.

- Więc mów.

- Ale co?

- Emi!

Przekręciłem nas tak, że to teraz ja górowałem i zacząłem ją łaskotać. Wiedziałem, że jej najczulszym punktem są biodra. Zgięła nogi i śmiała się wniebogłosy, prosząc przy tym o litość.

- Zayn, błagam przestań.

- A powiesz mi?

- Tak, już mówię.

Chwilowo przestałem swoich czynów, jednak złapałem jej nadgarstki, by nie uciekła przede mną.

- Więc... - ponaglałem ją.

- Więc doszłam do wniosku, że mam cholernie seksownego chłopaka, którego kocham najbardziej na świecie i który marnuje się na stanowisku jakiegoś gościa od sprzętu w klubie, ale za to jest dobrym grafikiem - powiedziała na jednym wydechu.

- Nic na to nie poradzę - skwitowałem i położyłem się obok niej.

Przeniosła swoje ciało tak, że jej głowa spoczywała na mojej klatce piersiowej, a ona bawiła się moimi palcami.

- Za to ja znalazłam ci świetną pracę jako grafik. Wydawnictwo z którym współpracowałam dzwoniło do mnie i złożyli ci propozycję.

- Czyli to raczej ta praca znalazła ciebie czy mnie, a nie ty ją.

- Dobra, nooo...

- Znowu to tobie będę wszystko zawdzięczał.

- Ja rozwaliłam ci firmę.

- Nie zaczynaj, ok? 

- No ok. Mam do nich numer. Zadzwonisz?

- Zadzwonię.

_________________________________

Cześć.

Na wstępie chciałabym Was przeprosić. Długo mnie nie było. Krótki jest. To też wiem. Więcej nie mówię, ale ponownie dużo się działo z moim zdrowiem i w ogóle. Ok. Nie zanudzam. Niech broni się samo to powyżej.